This Is Africa

Hallo daar,

Hier is, op de voor Afrikaanse begrippen fancy medische faculteit, redelijk internet dus ik kan eens laten weten hoe het allemaal gaat in Afrika. Ik moet zeggen dat het tot nu toe echt nogal nice is.

Na eerst een kleine twee weken vakantie gevierd te hebben, waarin we (Michiel en ik) van Lusaka (Zambia) naar de uiteindelijke bestemming Blantyre (Malawi) zijn gereisd, zijn we vorige week maandag begonnen in het ziekenhuis. Tijdens onze reis veel gezien en meegemaakt.

Wat meteen opvalt zijn de vele mensen langs de weg. Bijna alle vrouwen lopen met een kind in een doek op de rug en dragen iets boven op het hoofd, bijvoorbeeld een mand met bananen, ook zie je dit tafereel bij kleine kinderen, die hun nog kleinere broertje of zusje dragen, hier wordt je vanzelf snel volwassen. Net onderweg was het vreemd om zoveel aangekeken te worden, als je hier iemand aankijkt weet je in ieder geval zeker dat je oogcontact hebt. Na drie weken is dat al niet meer te merken en kijk je van veel dingen op straat al niet meer op.

Buiten de steden lijkt de tijd te hebben stilgestaan. Mensen wonen in hutjes van klei met een rieten dakje, kinderen die hun ogen uitkijken als er een bus voorbij komt, jongens die met tientallen tegelijk wat aan je willen verkopen en de wc is niet meer is dan een beerput. This Is Africa (TIA uit blood diamonds).

Reizen op zich is al een hele ervaring, minibusjes (die in Nederland van de weg gehaald zouden worden) vertrekken hier niet op tijd, maar wachten net zo lang tot ze vol zijn, en vol is niet de twaalf plaatsen die er zijn , nee, met dertig man tegelijk op weg. Zo dein je met het hoofd van een kind in je oksel, knieën tegen de bank, een weeïge zoete lucht en Afrikaanse muziek aan richting de volgende bestemming. Door al het lange wachten op het volgende minibusje wordt je vanzelf geduldig en heb je wel de tijd wat contact te leggen met de locals en een hapje eten te halen op de marktjes. Verder wordt er voor vertrek van een lange reis nog gezamenlijk gebeden, als je in zo’n busje zit weet je ook wel waarom en begrijp je waarom er zoveel verkeersdoden in Afrika zijn.

April is de laatste maand met regen, wat inhoudt dat sinds we hier zijn, er één keer een bui is gevallen, verder is de zon de hele dag aanwezig. Dat maakt wel dat het landschap er mooi groen bij ligt en tropisch aandoet met onder andere de bananenbomen.

Tijdens onze reis zijn we langs de hoofdstad van Malawi (Lilongwe) geweest en hebben we een paar dagen gebivakkeerd aan het Lake Malawi, wat in principe synoniem staat voor paradijs, zon zee strand, het is daar nogal relaxed.

Opvallend zijn ook de tegenstellingen, in het centrum van de steden is van alles verkrijgbaar, maar kom je daar net buiten dan is er weer een hoog TIA gehalte. Exemplarisch is dat in de hoofdstad de golfclub nog geen 500 meter van de rivier vandaan ligt, waarin mensen zich wassen en waarlangs ze leven in de sloppenwijken.

Nu zijn we dus in Blantyre, waar we voor de komende vier maanden een mooie verblijfplaats hebben gevonden, met een mooi uitzicht. In de lodge verblijven enkel westerlingen die hier allemaal iets aan het doen zijn voor een langere tijd. Je kunt de keuken gebruiken etc. Is allemaal wel gezellig met de mensen hier. Verder kun je hier ook prima uit in het weekend, het is het wel mooi werk beetje feesten (gaat hier nogal fysiek aan toe) tussen de locals.

Tot slot is het ziekenhuis ook wel net even wat anders dan in Nederland. Overvolle wards, waar mensen door beddentekort ook op de grond liggen. En is er nogal veel ellende, drie kwart heeft HIV/AIDS en op de Tuberculoseafdeling heeft iedereen het. Je gaat hier namelijk pas naar het ziekenhuis als je er echt helemaal af ligt, de sterfte is daarom nogal hoog.(1 op 6)
De klaagzangen op de gangen zijn dan ook wel beetje confronterend. Maar alles went snel. Daarnaast komt ons onderzoek al aardig van de grond.

Dus alles gaat prima hier, ik hoop bij jullie ook, ik hoor graag hoe het jullie vergaat (zitten we bijvoorbeeld op kampioenskoers?) over het weer in Nederland hoeft in ieder geval niet geklaagd te worden, zo heb ik vernomen. Ik zal later nog proberen wat foto’s toevoegen.

Anne